verdergaan-na-zelfdoding

Verdergaan na zelfdoding van een kind

Wanneer iemand uit het leven besluit te stappen, is dat enorm heftig. Maar wanneer het een kind betreft, maakt dit vaak nog meer ingewikkelde emoties los. Vaak valt niet te bevatten dat iemand die zo jong is en nog een heel leven voor zich heeft, geen andere uitweg ziet. Voor de nabestaanden valt het dan niet mee om dit verlies een plekje te geven en het leven weer op te pakken. Toch moet je als gezin op de een of andere manier verdergaan na zelfdoding van een kind. Maar hoe doe je dat?

Wat vooraf ging

In 90% van de gevallen bij zelfdoding is er sprake van een psychische stoornis. Vaak worden depressieve klachten bij kinderen echter niet als zodanig herkend. Het kan dan heel onverwacht komen. Als gezin blijf je met veel vragen achter. Wat ging er schuil in het hoofd van het kind? Welke signalen heb je gemist? Het kan ook zijn dat je kind wel hulp heeft gezocht, maar dat het uiteindelijk niet genoeg was. Bij beide situaties kunnen schuldgevoelens of woede optreden.

Spanningen in het gezin

Al deze vragen en verwijten vormen een constant dialoog in je hoofd en kunnen je lang blijven achtervolgen. Het lijkt dan een onmogelijke opgave om het leven weer op te pakken, om terug te keren naar het gezin dat jullie eerst waren. Verlies verandert je als persoon, en het verlies van een kind des te meer. Wanneer deze gevoelens niet uitgesproken worden, brengt dit spanningen met zich mee.

Ruimte om te rouwen

Natuurlijk houdt het rouwproces niet op na een paar weken. Veel mensen zijn de eerste tijd in shock en worden pas later geconfronteerd met hun emoties. Hoewel het belangrijk is om het leven weer langzaam op te pakken en structuur aan te brengen, geef jezelf én je gezin wel de ruimte om te rouwen. Het valt niet mee om je eigen verdriet een plekje te geven en er tegelijkertijd te zijn voor je kind(eren).

Iedereen binnen het gezin rouwt op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo

Datum: 06 november 2020