werk

‘Ik zat niet meer op mijn plek op mijn werk’

Tina (47): ‘Al jaren was ik actief in de onderzoekswereld. Mijn gehele netwerk daardoor ook. Ik heb mijn man tijdens mijn studie ontmoet, en ook hij is zich gaan bezighouden met onderzoek. Lang heb ik erg hard gewerkt. Er zijn weinig subsidies en de druk om te publiceren ligt hoog. Maar wel voelde het dan opluchtend wanneer een onderzoek voltooid was en we konden schrijven over de resultaten. Toch begon er een paar jaar geleden iets te kriebelen.’

‘Ik ging opzien tegen werkzaamheden’

‘Mijn jongste ging naar de middelbare school en ik merkte dat haar dat best zwaar viel. Ik wilde er graag voldoende voor haar zijn, maar op mijn werk werd het niet gewaardeerd dat ik probeerde meer flexibiliteit in mijn uren te krijgen. Toen ik voor een project samen met een collega aan de slag moest waarmee het weinig klikte, begon ik steeds meer op te zien tegen mijn werkzaamheden. En als dat nu alles was, had ik misschien nog kunnen proberen een ander project aan te nemen, maar ik merkte dat er meer speelde.’

Een andere richting op

‘Want na jaren achter computers te hebben gezeten, cijfers in te voeren, neus in de boeken te hebben, merkte ik dat ik wat menselijkheid enorm miste. Contact met anderen, het gevoel dat je iemand helpt. Natuurlijk waren de onderzoeken waaraan ik gewerkt had belangrijk en droegen ze bij aan een betere wereld, maar het is ook heel indirect. Je ziet weinig effect van wat je doet. Ik wilde echt het gevoel hebben dat ik contact kon maken met mensen en hen verder helpen, maar wist niet in wat voor vorm en hoe ik dat dan moest realiseren.’

Te laat

‘Ik had al ruim zeventien jaar in de onderzoekswereld doorgebracht en was boven de veertig. Het leek mij eerlijk gezegd ook simpelweg te laat om de boel nu helemaal om te gooien. Ik had geen andere ervaring opgedaan, afgezien van bijbaantjes tijdens mijn studie. Maar daar kon ik natuurlijk niet echt iets zinvols mee realiseren. Nadat ik mijn gevoelens meermaals met mijn man had doorgesproken, raadde hij me aan om eens een loopbaanadviseur op te zoeken. Praten kon altijd, zei hij, en daar had hij natuurlijk gelijk in.’

Nog altijd ben ik blij dat ik de stap gezet heb naar de loopbaancoach

De stap gezet

‘Nog altijd ben ik blij dat ik de stap gezet heb naar de loopbaancoach van Themis Loopbaancoaching. We besloten een traject in te gaan gericht op loopbaanoriëntatie. Dat gaf me de kans om inzicht te krijgen in mijn talenten, vaardigheden en wensen en wat voor werkzaamheden daar goed bij passen. Want als je werk doet dat bij je past, krijg je daar merkbaar veel meer energie van. We hebben een actieplan opgesteld om stappen in de juiste richting te maken.’

Jezelf ontdekken

‘Na meerdere gesprekken en begeleiding omtrent het vinden van werk – want daar had ik nauwelijks ervaring mee – durfde ik stappen te wagen. Inmiddels heb ik een ontzettend leuke baan als docent op een hogeschool. Hier heb ik veel contact met leerlingen, en het onderzoek niet helemaal hoeven loslaten. Nu heb ik energie te over die ik kan inzetten voor mijn gezin, vrienden en mezelf. Ik raad het iedereen aan. Heb je twijfels? Spreek ze uit en wees niet bang jezelf te ontdekken!’

Voor jou

Herken jij je in dit artikel? Je staat er niet alleen voor: als loopbaanadviseur bij Themis Loopbaancoaching ben ik er voor jou om je te helpen. En als jij een werkende 45-plusser bent, kom je bovendien in aanmerking voor een gratis ontwikkeladvies. Het resultaat van het traject? Je komt erachter wat het beste bij je past, en hoe jij de baan kunt vinden die bij je pas. Eerst vrijblijvend kennis maken en meer te weten komen over de verschillende mogelijkheden? Prima! Dat kan in een gratis oriëntatiegesprek.

Datum: 11 oktober 2019