Laat de pijn uit je verleden los

Wanneer je altijd maar ‘in je hoofd’ zit, is de kans groot dat je op een gegeven moment vastloopt. Het overkwam Stefanie Bussing en het bleek een belangrijk keerpunt in haar leven. Tijdens een sabbatical wilde ze meer contact krijgen met haar gevoel en die ontwikkeling leidde tot haar huidige bestaan als gediplomeerd opsteller en systemisch coach. Een baan die haar op het lijf geschreven is.

Terugkerende belemmeringen

‘Ik had al tijden last van een steeds terugkerende keelontsteking en hoofdpijnaanvallen. Iemand vroeg me hoelang mijn lichaam moest blijven schreeuwen voordat ik ernaar ging luisteren. Die opmerking legde ik eerst naast me neer, maar het bleef me toch bezighouden. Het was één van de redenen waarom ik in 2006 die sabbatical inlaste en de tijd nam om werkelijk bij mezelf naar binnen te kijken’, realiseert Stefanie zich.

Familieopstellingen

‘Het was tijdens die ontdekkingstocht dat ik over familieopstellingen hoorde. Eerst vond ik het erg spannend, maar later ben ik het toch gaan doen. Het deed veel met me. Zelfs zóveel, dat ik daar meer mee wilde doen. Vanuit mijn eigen ervaringen ontstond bij mij het verlangen om iets te betekenen voor andere mensen met ziekte- en gezondheidsvragen. Ik ben een studie gaan volgen, wat voor mij vooral een intuïtieve opleiding en een diepe reis naar binnen werd. Inmiddels ben ik ruim tien jaar verder en heb ik gaandeweg geleerd om meer in mijn lichaam te zijn en te luisteren naar wat mijn lichaam me vertelt.’

Systemisch werken

‘Familieopstellingen, ziekteopstellingen; het zijn allemaal vormen van systemisch werk. Het systemisch werk gaat ervan uit dat er onder terugkerende belemmerende patronen in je leven, zich een laag bevindt die je met het blote oog niet kunt zien, maar die wel heel bepalend is voor de situaties en mensen die je in je leven tegenkomt. Die volgende liefdespartner bijvoorbeeld waarbij je toch weer in dezelfde dynamiek terechtkomt, of in je werk waarbij je in verschillende banen steeds maar weer een autoritaire leidinggevende tegenkomt, of lichamelijke klachten die zich gaandeweg je leven maar blijven herhalen of zelfs heftiger worden.

‘Met systemisch werk kijken we dus naar dat wat nog in het verleden aanwezig is’

Verstrikkingen

Stefanie legt uit: ‘De eerste jaren van je leven, tot je een jaar of 6 à 7 bent, sta je heel erg open. Je neemt alles voor waarheid aan en je ervaart ook de dingen die niet zichtbaar zijn. Zo voel je bijvoorbeeld het verdriet van je moeder die als jong meisje haar zusje verloor, of de traumatische ervaringen die je opa in de oorlog heeft meegemaakt. Al die trauma’s die in je familie aanwezig zijn, maar geen plek hebben gekregen en niet doorleefd zijn, blijven in het familiesysteem rondzingen en worden generatie op generatie doorgegeven. Het kan heel goed dat jij als kind, onbewust, die gevoelens die geen plek hebben gekregen, hebt gevoeld en bij je bent gaan dragen om je moeder of je opa te ontzien. Dat noem je ‘verstrikkingen’. Die verstrikkingen liggen ten grondslag aan die terugkerende situaties in je leven, waarvan je voelt dat ze je belemmeren om voluit te leven. Het zijn verborgen gevoelens en verhalen die gezien willen worden en zo om aandacht vragen.’

Vroegere trauma’s

Het kan zijn dat je op latere leeftijd fysiek of in werksituaties te maken krijgt met belemmerende issues die zich blijven herhalen, omdat ze ergens verbonden zijn met stukken die niet van jou zijn, maar van bijvoorbeeld je moeder of je opa. In een opstelling kunnen we die vroegere trauma’s zichtbaar maken, zodat ze hun eigen plek kunnen vinden, los van jou. Wanneer je dat kunt voelen, los van wat je voorouder ermee doet, komt er ruimte in je lijf. Er ontstaat rust. Je kunt zelf weer aan het roer staan. Met systemisch werk kijken we dus naar dat wat nog in het verleden aanwezig is en nog aandacht nodig heeft in relatie tot wat jou in het hier en nu belemmert.

Vrijmaken van je levensstroom

‘Systemisch werk levert je ruimte en rust op en soms verminderen klachten of verdwijnen zelfs helemaal, maar dat is eerder een bij-effect dan het oorspronkelijke doel van een opstelling. Waar het écht om draait, is het ontwarren van de verstrikkingen en daarmee het vrijmaken van je levensstroom, zodat jouw leven meer kan stromen overeenkomend met wie jij werkelijk bent. Ik vergelijk het wel eens met een glas water. Je moet het glas zien als je lichaam en het water als je levensstroom. De situatie is ideaal wanneer het glas helemaal vol is. Wanneer je gevoelens van een (voor)ouder bij je draagt, is dat als een steen in dat glas water. Daar waar die steen ligt, kan jouw eigen levensstroom niet zijn. Tijdens een opstelling – in de ruimte of via het lichaam – halen we de stenen uit het glas waardoor er meer ruimte komt voor je eigen levensstroom!’