Ben jij bang voor de dood?
Tijd voor een filosofisch dilemma. Welke levensinstelling maakt je het meest gelukkig: leven alsof elke dag de eerste is, of leven alsof elke dag de laatste is?
Niet willen denken aan de dood
Misschien kies jij net als de meeste andere mensen voor de eerste optie. Grote kans dat leven alsof elke dag de laatste is je teveel aan de dood doet herinneren, en je hier zelfs rillingen of een droge keel van krijgt. Vlug, snel weer aan iets anders denken. De dood is in de westerse samenleving onze grootste vijand. Met anti-aging behandelingen tot honderden onderzoeken naar een levensverlengende pil proberen we haar al járenlang te bestrijden. Tot nu toe zonder succes. Maar hoe erg is dat eigenlijk?
De dood is geen onderwerp waar je makkelijk over praat
De andere kant
Want je kunt het ook van de andere kant bekijken. De zekerheid dat je een keer doodgaat, kun je namelijk óók gebruiken om je leven zo mooi en intens mogelijk te leven. Door je te verzoenen met de dood, die er hoe dan ook óóit zit aan te komen, wordt zij geen onderwerp dat de stemming niet verpest, maar juist verhoogt. Door te kunnen denken over de eindigheid van je leven en hier met anderen over te praten, krijgt je leven meer betekenis. Kleine strubbelingen, zoals die twee overtollige kilo’s op je heupen of die rare opmerking van je schoonmoeder, laat je minder je leven bepalen. Je gaat eerder de dingen doen die voor jou van wezenlijk van belang zijn: éindelijk voor jezelf beginnen, meer tijd vrij maken om leuke dingen te doen met iedereen van wie je houdt, een boek schrijven, of toch die cursus buikdansen doen. En als je dan op je sterfbed ligt, heb je misschien spijt van wat je allemaal wél hebt gedaan, in plaats van wat je niet hebt gedaan.
Controverse
Bram Kuipers maakt in zijn werk als uitvaartbegeleider ook regelmatig de andere kant van de medaille mee: mensen die juist niet bang zijn voor de dood. Bram: ‘Euthanasie is een onderwerp waar veel controverse over bestaat. Maar heel langzaam wordt het taboe doorbroken. Dat merk ik bijvoorbeeld aan het toenemende aantal euthanasiegevallen van wie ik de uitvaart mag begeleiden. Om eerlijk te zijn moest ik heel erg aan het feit wennen dat er mensen zijn die hun leven als ‘voltooid’ beschouwen, en daar ook naar handelen. Ik blijf ook maar een mens! Maar door uitgebreid in gesprek te gaan en hen te leren kennen, heb ik zeker begrip gekregen voor hun situatie.’
Opvallend luchtig
‘Die gesprekken met mensen die kiezen voor euthanasie verlopen opvallend luchtig. Zij hebben berusting gevonden, en zijn niet bang voor de dood. Natuurlijk is er verdriet, maar er is meestal ook ruimte voor een grapje. Ze hebben vaak al goed kunnen nadenken over hoe ze hun dienst willen inrichten. In de vorige edities vertelde ik over Sjon en Aga, twee personen die hun leven als ‘voltooid’ beschouwden, en beide een hartverwarmende dienst hadden. Voor iedereen die rillingen krijgt bij het denken aan de dood, is het levensmotto van Aga van toepassing: ‘Het leven is mooi. Vier het en geniet ervan.’
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten.
-
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden.
-
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken.
-
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen?
-
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden.
-
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen.
-
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.
-
Hoe vaak beginnen we in ons leven niet aan iets nieuws? We willen allemaal weleens iets anders of zijn toe aan iets nieuws. Soms is die drang zó sterk dat er echt iets móét veranderen en er een frisse wind door je leven moet waaien, omdat het plezier of de passie uit je leven verdwenen is.
-
Wanneer je de wens hebt om na je dood begraven te worden, kun je kiezen voor een algemene begraafplaats, maar ook voor een natuurbegraafplaats. Bij een algemene begraafplaats is er een bepaalde looptijd waarin je graf in stand wordt gehouden.
-
Alarda krijgt als bloemist met zoveel verschillende mensen en verhalen te maken. Deze verhalen kunnen mooi zijn of inspirerend en soms raken ze haar persoonlijk.