eetproblematiek

Wat heeft mijn eetproblematiek met mijn jeugd te maken?

Thessa (36): ‘Wanneer zal het de eerste keer geweest zijn dat ik bewust met mijn eten bezig was? Ik kan het me niet eens precies herinneren, zo lang geleden is het. De eerste eetdagboekjes stammen uit mijn basisschooltijd. Ik heb ze weggegooid, maar voel me dieptreurig wanneer ik eraan denk. Een meisje van nog geen twaalf dat zich al zo met eten, diëten en bestraffen en belonen bezighoudt.’

Doodnormaal

Jarenlang vond ik mijn gedrag normaal. Ik vond het doodgewoon om elke dag precies bij te houden wat ik gegeten had, hoeveel en wat ik de volgende dag mocht. Had ik dat een week goed volgehouden? Dan was ik zo trots dat ik mezelf mocht belonen met een avond snacken. En dat ging dan niet om een bakje chips en een koekje. Nee, de zak ging leeg en het pak met koekjes ook. Het gevolg? Straf. Voor straf wéér een week lijnen en boos zijn op mezelf en mijn lichaam. Toch vond ik het niet vreemd. Bijna ieder meisje lijnde toch? Bijna iedere vrouw is ontevreden met haar lijf, dat lees je overal.’

Angstig

‘Dat mijn gedrag extremer was dan van veel vrouwen om me heen, realiseerde ik me pas toen ik een stuk ouder was. Want in mijn studietijd en daarna was ik nog steeds in de ban van mijn dagboekjes. Als ik niet meteen na de lunch kon opschrijven wat ik had gehad, voelde ik paniek opkomen uit angst het te vergeten. En naar de kroeg biertjes drinken met vriendinnen kon niet zonder een diep schuldgevoel. Dus dat ging ik maar zoveel mogelijk uit de weg. En mijn uitspattingen op het gebied van snoepen verminderden ook niet, ze namen toe.’

Dit was alleen de bliksemafleider

Continu bezig met eten

‘Doordat ik streng lijnen afwisselde met extreem snoepen, viel ik niet erg af en kwam ik ook niet erg veel aan. Mijn omgeving had daardoor geen idee wat voor rol eten en mijn eetpatroon werkelijk speelde in mijn leven. Maar eigenlijk was ik er in die fase continu mee bezig: als ik nu dit niet eet, kan ik in het weekend patat nemen. Als ik in het weekend snack, mag ik de hele week niet ontbijten. En toen ik een relatie kreeg, merkte ik pas echt hoezeer dit mijn leven in de weg zat. Ik wilde niet samen eten, ik verstopte verpakkingen na het weekend en loog over het weinige ik doordeweeks had gehad.’

De onderliggende reden

‘Natuurlijk ging mijn eetgedrag niet over mijn lichaam. Dat was alleen de bliksemafleider, dat weet ik nu. Nadat mijn relatie uitging, heb ik hulp gezocht omdat ik niet tevreden was met hoe ik mij voelde. Die hulp vond ik bij Sypke Visser. Samen hebben we uitgeplozen wat de onderliggende oorzaak was van mijn gedrag. Mijn moeder heeft een bipolaire stoornis, en mijn vader heeft ons al vroeg verlaten. Ondanks dat ik een goede band heb met mijn moeder en ze ontzettend liefdevol was, kon ze ook erg onvoorspelbaar zijn. Als kind vond ik dat erg moeilijk, en probeerde op andere manieren vat op mijn leven te krijgen. Een manier voor mij om het gevoel van grip te krijgen, was door mijn eetgedrag te controleren. Maar dat was niet houdbaar, wat zich uitte in eetbuien. Deze controledrang op eten blijf ik moeilijk vinden, maar inmiddels is er zoveel rust in mijn hoofd. Daardoor kan ik weer vrijer in het leven staan, en dat is zo waardevol.’

Effecten van jeugd

Er zijn veel (jong)volwassenen die, mogelijk onbewust, de effecten ervaren van wat ze in de jeugd gemist hebben. Wanneer je in je jeugd te weinig ouderlijke emotionele ondersteuning hebt gehad, heet dat ‘vroegkinderlijke chronische traumatisering’. Dit stond voorheen ook wel bekend als KOPP-problematiek (Kind van Ouder(s) met Psychische Problemen). De cliënten die ik zie die hiermee kampen hebben vaak last van gekwetste en onverwerkte gevoelens. Via, soms confronterende, vragen probeer ik hun bewustzijn te vergroten, en help ik heb in veiligheid hun emoties te uiten. Dit draagt bij aan het herstellen van de effecten van hun opgelopen tekort aan (liefdevolle) aandacht.

Een gesprek

Herken jij je (ten dele) in dit verhaal? Dan kan het prettig zijn om eens van gedachten te wisselen. Graag ontvang ik je in mijn praktijk: Praktijk voor Integratieve Psychotherapie Sypke Visser. Want door samen in gesprek te gaan wil ik jou helpen om te leren herkennen wanneer je reacties vertoont die te maken hebben met het verleden. Zo kun je de pijn uit het verleden een plek geven en zo mogelijk verwerken. Als ervaringsdeskundige ken ik het gevoel en ken ik de stappen die nodig zijn in dit herstelproces.

Datum: 03 oktober 2019